سنگ ها فریاد می زنند

«در دوران حکمرانی اعراب که به راه های گوناگون اندیشه هایشان را به مردم می قبولاندند پاره ای از آداب و رسوم مثبت آذربایجانی ها را که از زندگی طبیعی شان نشات می گرفت نتوانستند به تمامی تغییر دهند.» (سنگ ها سخن می گویند، راسیم افندی، برگردان، م. آرش، صفحه2)

افندی برای خالی بودن گنجینه اسناد و آثار کهن تمدنی و تجمعی منطقه، بسان نویسندگان ایرانی  یهود زده، متوسل به حمله دروغین اعراب و اسلام می شود. اگر از او آثار قبل از اسلام را سوال کنیم، یقینا جز آن سنگ نگاره های جعلی قوبوستان و طرح شماتیک و مسخره رقص یاللی  چیزی برای ارائه ندارد.

«منابع معتبری در دست است که اکثر پیکره های ساخته شده پیش از دوران هفتم میلادی است. چون این هنر با فلسفه دین اسلام آن زمان هیچ مناسبتی نداشت، به همین سبب به فرمان حاکمان وقت، به وسیله نایب های شان شکسته و نابود می شدند! (همان کتاب، صفحه 26)

او مجبور است چنین فلسفه ای را ببافد. منابع معتبر او ظاهرا چیزهایی  است که قابل رویت نیست.شما با دیدن بخشی از این تصاویر سنگ های تراش خورده به روشنی خواهید فهمید که در جمهوری آذربایجان نیز تیم هایی از یونسکو در حال تاریخ سازی و تولید توهم و حقه بازی هستند. کتاب افندی تا صفحه 54 متن و از آنجا تا صفحه94(آخر کتاب)، آلبوم عکس هایی است که ظاهرا اسناد او به شمار می روند.

تصاویر بالا حجاری های سنگی را نشان می دهد که در آنها کتیبه هایی با الفبای عربی قابل مشاهده است. آن هم الفبایی که حروف نقطه دار در آن به چشم می خورد. گمان نمی کنم که کسی این دست ساخته های جدید را مربوط به قرن 13 میلادی مربوط بداند!

چنانچه قبلا نوشته ام، مشابه این اسب های سنگی در آذربایجان جنوبی به شکل قوچ های سنگی و در لرستان ایران به شکل شیر های سنگی خودنمایی می کند. کسی از کاربرد و ضرورت تراش آن ها چیزی نمی داند ولی گستردگی قرار گرفتن آنها در محدوده ای به این وسعت قابل توجه است. نمی توان قدمت فراوانی به این حجاری های نسبت داد زیرا حجاری های موجود بر روی این چهارپایان سنگی آثار فراوانی از تخریب در اثر طبیعت را نشان نمی دهند.

مشابه این حجاری با تعداد فراوان، در شهر یئری مشکین موجود است. حجاری هایی که باز بدون هیچ ارتباطی با محیط های زندگی و تجمع و تمدن در میان بیابان خود نمایی می کنند.
عجیب است که در میان اسناد تصویری کتاب افندی اثری از ابنیه کهن آذربایجان به چشم نمی خورد و این پرفسور پفکی جز سنگ نگاره قوبوستان چیزی برای عرضه و  تفاخر ندارد.