کانال ها و جاده های ارتباطی چین!(2)

گرچه ارائه این همه سند و مدرک عده ای را قانع نمی سازد که حقیقت را قبول کنند و دست از توهم بردارند، ولی برای آنهایی که تلخی حقیقت گواراتر از شیرینی دروغ می باشد، هر یک از مسائل مطرح شده، چالش جدیدی پیش رویشان است تا از توهمات فاصله بگیرند و با روشنایی راستین مسیر خود را پیدا کنند و در آن ثابت قدم بمانند. در بخش اول این یادداشت برخی از تصاویر جاده های باستانی چین را به نمایش گذاشته و همگان را برای قبول این موضوع دعوت کرده بودم که نمی توان سازه های طویل و مرتفع و مستحکم مناطق شمالی چین را دیوار های دفاعی در برابر هجوم اقوام مهاجم شمال از قبیل هون ها و گوک تورک ها و مغولان خیالی تصور نمود. می خواهم به تکنولوژی و معماری ساخت این سازه های عظیم اشاره کنم و در ادامه به برخی دیگر از تصاویر روشنگر و توضیح دهنده بپردازم.

همانگونه که می بینید دو دیوار سنگی مستحکم را به موازات همدیگر بالا برده اند و بعد ما بین این دو دیوار را با مواد مختلف پر کرده اند تا هم در هزینه و هم در حجم مواد استفاده شده در ساختار آن صرفه جویی شود. در لایه های پایین مابین این دو دیوار نازک سنگی،  برای جلو گیری از تاثیرات رطوبت، از سنگ  و در لایه های بالایی از شن و ماسه و در نهایت از خاک نرم استفاده کرده اند. بعد بر روی آن کف پوشی قرار داده اند تا باران و برف عمر دیوار را کاهش ندهد، همچنین عابران بتوانند به راحتی در فصل های مرطوب ، به دلیل برف و باران از آن عبور نمایند. این استادانه ترین روش برای ساخت جاده‏ های ارتباطی است که می توان در جهان به آن اشاره کرد که اگر طول آن را بررسی کنیم واقعا متحیر می شویم که سازندگان این بنای عظیم در ساخت آن متحمل چه مشقاتی شده اند.

حال اگر دیوارهای جانبی در اثر زلزله و یا تاثیرات طبیعت از قبیل رانش زمین یا نفوذ رطوبت از هم دیگر فاصله گرفته و تخریب شوند به مرور زمان مغز میانی این جاده ها که از پر کردن خاک و سنگ ریزه و سنگ بدون بافت و ملات تشکیل شده اند، با سرعت زیادی تخریب می شوند و شما فقط تلی از خاک را به صورت نا همواری هایی در مسیر می بینید که در برخی از موارد چون ضخامت باقی مانده بسیار کم می باشد عده ای این جاده ها را دیوار می پندارند و نمی دانند که اینها آثار مربوط به باقی مانده همان سازه های جاده ای است.

در مسیر این جاده های طویل کاروانسراهایی نیز ساخته اند که به دلیل قرار داشتن در ارتفاعات موجود در کوه ها و صخره های صعب العبور ظرفیت کوچکی دارند به همین دلیل در فواصل نزدیک به هم شاهد تعداد زیادی از آنها هستیم تا از آن طریق بتوانند حجم مسافران خسته و نیاز به استراحت را در خود جای دهند. برای ورود و خروج به این جاده ها، دورازه ها و خروجی هایی در مسافت های مورد نیازساخته اند.

چنانچه می بینید در اینجا شاهد پلکان ورودی به مسیر این جاده ها هستیم. که در طول این مسیر به تعداد مورد نیاز ایجاد شده است، دقیقا مشابه ورودی ها و خروجی های اتوبان های کنونی که از آنها تردد می کنیم.

این تصویر مربوط به جاده های کنونی است که در قسمت هایی از آن برای ایجاد شیب و مسیر مناسب مجبور شده اند تا دیوارهای سنگی را ایجاد نمایند. چینی ها این ابتکار را در تمام مسیر جاده های خود به کار برده اند زیرا تمام مسیر های عبور این جاده ها از صخره ها و قله کوه ها می گذرد که نیازمند چنین پیش بینی های خردمندانه ای است. و دلیل اصلی ساخته شدن این جاده ها بر فراز کوه ها و صخره ها جلوگیری از نابودی آنها به وسیله سیل و بهمن می باشد. چون در قله کوه ها شاهد چنین چیزی نیستیم و همه این بلایای طبیعی در دامنه ها و دره ها به وجود می آیند.

این هم نمونه ای از همین روش که چینی ها در صده های دور برای ساختن جاده های هنرمندانه و فنی خود از آن استفاده کرده اند.آیا عدهای باز خواهند گفت که دلیل ساخت این جاده ها برای مقابله با مغول ها و تورکها می باشد ؟!. اگر قبول کنیم که این دیوارها حالت تدافعی داشته اند باید سوال کنیم که چگونه مغولان توانستند  از آن عبور کنند و پکن را محاصره کرده و امپراتور چین را مجبور به تسلیم شدن نمایند؟!. آیا مسخره بازی کافی نیست؟!.

چنانچه می بینید کاروان ها در حال عبور از مسیر هایی هستند که این جاده ها در آن واقع شده اند. هزاران نمونه از این نوع تصاویر و نقاشی ها می توان یافت که کاربرد جاده بودن این سازه ها را نشان می دهد ولی عده ای باز از تدافعی بودن آن صحبت می کنند!.

این تصویر را در صفحه ای دیدم که در توضیح آن نوشته بود:«سرباز ژاپنی در حال نگهبانی بر فراز دیوار چین!». آیا نباید به حال این بی خردان خندید؟ اگر بپرسیم آن چوپان و گوسفندان او بر فراز این دیوار چه کار می کنند چه باید بشنویم؟ حتما برای کمک به آن سرباز ژاپنی رفته اند که او تنها نماند!.یا آن مرد عابر انتهای این دیوار با اجازه چه کسی به پست نگهبانی آن سرباز وارد شده است؟ آری این سازه ها همگی جاده هایی هستند که مردم ساکن در مسیر آن، برای نقل و انتقال خود و کالا ها و احشام از آن بهره می گرفته اند.

بنابه تصاویر و فیلم های موجود این مسئله به وضوح نشان می دهد که تا جنگ جهانی دوم نیز این جاده ها هنوز بسیار استراتژیک بوده اند و ژاپنی ها برای حفظ قدرت منطقه ای خود مجبور بودند آن را در اختیار داشته باشند و نیروهای خود را از طریق آن منتقل نمایند و از آن بهره گیرند. آیا باز کسی از دفاعی بودن این جاده ها سخنی به میان می آورد؟!.

خَتَمَ اللّهُ عَلَى قُلُوبِهمْ وَعَلَى سَمْعِهِمْ وَعَلَى أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ عظِیمٌ