سیر کلمه «غیب» در قرآن

با بررسی سیر کلمه غیب در قرآن، می توان به یک شعبده بازی و چشم بندی بزرگی از طرف جاعلین اشاره نمود و به همگان یک تذکر بسیار مهم و اساسی را که اساس بیشتر توطئه های مذهبی اسلام بوده، یاد آور شد.

لیست آیاتی از قرآن که در انها کلمه غیب به کار رفته است:

﴿التکویر: ٢٤﴾﴿الجن: ٢٦﴾﴿القلم: ٤٧﴾﴿الملک: ١٢﴾﴿التغابن: ١٨﴾﴿الجمعة: ٨﴾﴿الحشر: ٢٢﴾﴿الحدید: ٢٥﴾﴿النجم: ٣٥﴾﴿الطور: ٤١﴾﴿ق: ٣٣﴾﴿الحجرات: ١٨﴾﴿الزمر: ٤٦﴾﴿یس: ١١﴾﴿فاطر: ٣٨﴾﴿فاطر: ١٨﴾﴿سبإ: ٥٣﴾﴿سبإ: ١٤﴾﴿سبإ: ٣﴾﴿السجدة: ٦﴾﴿النمل: ٦٥﴾﴿المؤمنون: ٩٢﴾﴿الأنبیاء: ٤٩﴾﴿مریم: ٧٨﴾﴿مریم: ٦١﴾﴿الکهف: ٢٦﴾﴿الکهف: ٢٢﴾﴿النحل: ٧٧﴾﴿الرعد: ٩﴾﴿یوسف: ١٠٢﴾﴿یوسف: ٨١﴾﴿یوسف: ٥٢﴾﴿هود: ١٢٣﴾﴿هود: ٤٩﴾﴿هود: ٣١﴾﴿یونس: ٢٠﴾﴿التوبة: ١٠٥﴾﴿التوبة: ٩٤﴾﴿الأعراف: ١٨٨﴾﴿الأنعام: ٧٣﴾﴿الأنعام: ٥٩﴾﴿الأنعام: ٥٠﴾﴿المائدة: ٩٤﴾﴿النساء: ٣٤﴾﴿آل‌عمران: ١٧٩﴾﴿آل‌عمران: ٤٤﴾﴿البقرة: ٣٣﴾﴿البقرة: ٣﴾

نخست به ترجمه برخی از این آیات یادداشت توجه کنید:

«خدا بر آن نیست که مومنان را به این که شما بر آن هستید واگذارد تا آنکه پلید را از پاک جدا کند و خدا بر آن نیست که شما را از غیب آگاه گرداند ولى خدا از میان فرستادگانش هر که را بخواهد برمى‏گزیند پس به خدا و پیامبرانش ایمان بیاورید و اگر بگروید و پرهیزگارى کنید براى شما پاداشى بزرگ خواهد بود.» (آیه 179 سوره آل عمران)

«بگو به شما نمى‏ گویم گنجینه‏ هاى خدا نزد من است و غیب نیز نمى دانم و به شما نمى‏ گویم که من فرشته ‏ام جز آنچه را که به سوى من وحى مى‏شود پیروى نمى‏ کنم بگو آیا نابینا و بینا یکسان است آیا تفکر نمى‏ کنید.» (آیه 50 سوره انعام)

«و کلیدهاى غیب تنها نزد اوست جز او آن را نمى‏ داند و آنچه در خشکى و دریاست مى‏ داند و هیچ برگى فرو نمى ‏افتد مگر آن را مى‏ داند و هیچ دانه‏ اى در تاریکی هاى زمین و هیچ تر و خشکى نیست مگر اینکه در کتابى روشن است.» (آیه 59 سوره انعام)

«بگو جز آنچه خدا بخواهد براى خودم اختیار سود و زیانى ندارم و اگر غیب مى‏دانستم قطعا خیر بیشترى مى‏اندوختم و هرگز به من آسیبى نمى‏رسید من جز بیم‏دهنده و بشارتگر براى گروهى که ایمان مى‏آورند نیستم.» (آیه 188 سوره اعراف)

«و مى‏ گویند چرا معجزه‏ اى از جانب پروردگارش بر او نازل نمى‏ شود بگو غیب فقط به خدا اختصاص دارد پس منتظر باشید که من هم با شما از منتظرانم.» (آیه 20 سوره یونس)

«بگو هر که در آسمان ها و زمین است جز خدا غیب را نمى ‏شناسند و نمى ‏دانند کى برانگیخته خواهند شد.» (آیه 65 سوره نمل)

«خداست که نهفته آسمان ها و زمین را مى‏ داند و خدا به آنچه مى‏ کنید بیناست.» (آیه 18سوره حجرات)

همانگونه که می بینید جا به جا و در آیاتی فراوان به این مسئله اشاره می شود که: «جز خداوند کسی یا گروهی از غیب با خبر نیستند!» اما بر خلاف کلام وحی، رهبران فرقه های مذهبی برای امور الهی شریکانی را قائل اند! این شبیه همان شرکی است که یهود و نصرا به دلیل فاصله گرفتن از اسلام، خود را به آن آلوده کردند.

اکنون می دانیم چرا محمد (ص) و امامان شیعه را عالم به غیب معرفی می کنند:

1- در قرآن که نتوانسته اند واوی از آن را کم و زیاد کنند به نتایج مطلوب خود دست نیافته اند!

2- با معرفی محمد(ص) و امامان شیعه به عنوان عالمان به غیب، سعی کرده اند به مراد خود دست پیدا کنند. در این بین رهبران فرقه های تشیع سهم و نقش بسزایی نسبت به فرق مذهبی دیگر قبول و ایفا کرده است.

مشرکین با تولید و تزریق این اسرائیلیات به تار و پورد فرهنگ و باور مسلیمن آن ها را از مسیر هدایت واقعی منحرف کرده اند و واقعا معلوم نیست چه زمانی سیر بازگشت به اسلام راستین و شناخت قرآن همگانی و فراگیر خواهد بود. با شروع تحقیقات بنیان اندیشانه روزنه هایی از این در حال تابیدن است.

امید است که این حرکت به سوی روشنایی شتاب بیشتری به خود بگیرد.